Jednorazowy plastik bywa szkodliwy

W kwietniu 2023 roku opublikowano pięć badań, które oceniły potencjalny wpływ mikro- i nanoplastików na zdrowie ludzi oraz źródła narażenia. Jednym z tych badań było to opublikowane w czasopiśmie "Scientific Reports" artykuł z 17 kwietnia 2023 r. autorstwa Jun Hyung Park, z Uniwersytetu Chung-Ang w Seulu w Korei oraz jego współpracowników. W badaniu tym zbadano wpływ mikrodrobin plastiku na przerzuty raka piersi. Zastosowano cząstki o nieregularnych kształtach, które odzwierciedlały kształty mikroplastiku najczęściej wykrywane w środowisku. Przeprowadzono eksperymenty na liniach ludzkich komórek raka piersi, które zostały wystawione na działanie mikroplastiku. Wyniki badań wykazały, że mikroplastik polipropylenowy zwiększa ekspresję genów związanych z przerzutami i cytokinami w komórkach raka piersi, co może przyczynić się do pogorszenia przerzutów raka piersi. Badacze zwrócili uwagę, że zastosowane stężenia mikroplastiku były raczej wysokie, a dalsze badania powinny skupić się na przewlekłej ekspozycji na mikroplastik i jej wpływie na progresję raka. W kwietniowym artykule przeglądowym opublikowanym w czasopiśmie "Environmental Pollution", Yoojin Lee i jego koledzy z Yonsei University w Korei przedstawili przegląd absorpcji nanoplastików o rozmiarze mniejszym niż 1 µm w ludzkich komórkach oraz związane z tym zagrożenia. Autorzy podkreślają, że istnieją różnice między mikro, a nanoplastikami, które prowadzą do różnych efektów wymagających osobnych ocen. Mechanizm wchłaniania nanoplastików będzie zależał nie tylko od ich wielkości, ale także od kształtu, funkcjonalizacji powierzchni, stężenia oraz rodzaju komórek. Ogólnie rzecz biorąc, ryzyko związane z wchłanianiem nanoplastików wzrasta przy mniejszych rozmiarach, ostrości i chropowatości cząstek, a także przy wyższych stężeniach. Jednak autorzy podkreślają, że wciąż brakuje badań nad wychwytem komórkowym, a istniejące badania mają swoje ograniczenia. Naukowcy uczestniczący w projekcie AURORA dokonali ostatnio przeglądu technik badania nanoplastików, ich zalet i ograniczeń. AURORA to jeden z pięciu projektów badawczych programu Horyzont 2020, których celem jest lepsze zrozumienie wpływu mikro- i nanoplastików na ludzkie zdrowie. Projekt skupia się na ocenie wpływu mikrodrobin plastiku na łożysko i rozwijający się płód, jak opisano w raporcie FPF. W zależności od stylu życia i wykonywanego zawodu, ludzie są narażeni na różne poziomy mikrodrobin plastiku. Osoby pracujące w zakładach produkujących tworzywa sztuczne są jedną z grup, która może być szczególnie narażona. Według badań przeprowadzonych przez Maryam Shahsavaripour z Kerman University of Medical Sciences w Iranie, 19 pracowników fabryki toreb plastikowych w prowincji Kerman w Iranie było narażonych na zwiększoną ilość mikrodrobin plastiku w ciągu dnia. W badaniach porównano różne drogi narażenia i przeprowadzono analizy próbek włosów, śliny, skóry dłoni, twarzy oraz masek na twarz. Wyniki badań wykazały, że liczba cząstek plastiku na uczestniku wzrosła z 92 cząstek przed pracą do 161 cząstek na uczestnika później. Najwięcej cząstek plastiku zidentyfikowano we włosach, a najmniej w próbkach śliny. Badacze odkryli również, że maski na twarz działają jako użyteczna bariera zmniejszająca narażenie na mikrodrobiny przez twarz, usta i nos, ale same maski mogą być również źródłem narażenia na włókna cząstek. Wnioski z tego badania pokazują, jak ważne jest zrozumienie sposobów, w jakie narażenie na mikrodrobiny plastiku wpływa na różne grupy ludzi i jakie środki ochrony należy stosować, aby zmniejszyć ich narażenie. Dodatkowo, badania przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Newcastle w Australii wskazują, że mikroplastiki mogą zostać uwolnione również podczas gotowania w garnkach i patelniach wykonanych z tworzyw sztucznych. Według raportu opublikowanego w Environmental Science & Technology Letters w marcu 2023 r., badacze przetestowali 10 różnych produktów kuchennych wykonanych z tworzyw sztucznych, w tym garnki, patelnie i formy do pieczenia, a następnie przeprowadzili testy, aby zbadać, jak wiele cząstek mikroplastików zostało uwolnionych podczas gotowania na różnych płytach kuchennych.

Okazało się, że po zaledwie 20 minutach gotowania w garnku wykonanym z tworzywa sztucznego, na płycie indukcyjnej uwolniło się około 10 000 mikroplastikowych cząstek. W przypadku patelni po 15 minutach gotowania na kuchni gazowej liczba cząstek wynosiła średnio około 2 000. Badacze podkreślili, że konsekwencje zdrowotne takiego narażenia na mikroplastiki są nieznane i wymagają dalszych badań. To ciekawe badanie. Faktycznie, wraz z rosnącą świadomością problemu mikroplastiku, coraz więcej badań koncentruje się na identyfikacji jego źródeł i sposobów ograniczenia emisji. Wyniki badania opublikowanego 11 kwietnia 2023 r. w czasopiśmie Microplastics and Nanoplastics mówią same za siebie. Maja Grünzner i współpracownicy zebrali odpowiedzi ankietowe od 73 naukowców ze średnio 5-letnim doświadczeniem w badaniach nad tworzywami sztucznymi. wskazują na potrzebę dalszych działań edukacyjnych i regulacyjnych w celu ograniczenia emisji mikroplastiku.

Warto też zaznaczyć, że opony i tekstylia to tylko jedne z wielu źródeł mikroplastiku. Inne to na przykład kosmetyki, gumki recepturki, odpady z przemysłu tworzyw sztucznych i wiele innych. Dlatego też w walce z mikroplastikiem potrzebne są kompleksowe rozwiązania, obejmujące szeroki zakres źródeł emisji. Co do rozwiązań proponowanych przez ekspertów, to programy edukacyjne i uświadamiające na pewno są ważnym elementem walki z mikroplastikiem. Konsumenci, którzy zdają sobie sprawę z problemu, mogą podejmować bardziej świadome wybory i wybierać produkty, które mniej obciążają środowisko. Jednakże, samo uświadamianie nie wystarczy i potrzebne są również regulacje prawne, które będą ograniczać emisję mikroplastiku z różnych źródeł.

Mimo niebezpiecznych skutków, jakie niesie ze sobą stosowanie plastiku jednorazowego użytku, stał się on nieodzownym elementem naszego codziennego życia. W ciągu ostatnich 15 lat zużycie plastiku w Bangladeszu wzrosło trzykrotnie, co plasuje obecnie ten kraj na dziewiątym miejscu na świecie pod względem produkcji odpadów z tworzyw sztucznych. Co miesiąc w Bangladeszu produkuje się około 250 ton plastiku jednorazowego użytku jako odpad, jak wynika z badania przeprowadzonego przez Organizację Rozwoju Eko-Społecznego (ESDO).

Obecnie nie ma międzynarodowego porozumienia, które skupiałoby się wyłącznie na zapobieganiu zanieczyszczeniu tworzywami sztucznymi, jednak kraje połączyły siły na trzeciej sesji Zgromadzenia Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska (UNEA) w grudniu 2017 r., aby przedstawić rezolucję w sprawie odpadów morskich i zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi. Centrum Międzynarodowego Prawa Ochrony Środowiska (CIEL) pracuje obecnie nad ustanowieniem wiążącego traktatu dotyczącego globalnego zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi. W Bangladeszu plastikowe torby są nielegalne - zgodnie z rewolucyjną poprawką do ustawy o ochronie środowiska, która wprowadziła nowe przepisy. W tym rozdziale opisane są kary za produkcję, import, marketing, sprzedaż, transport i dystrybucję plastikowych toreb. Mimo niebezpiecznych skutków plastiku, jest on nadal nieodzownym towarem w naszym codziennym życiu – głównie jako materiał z opakowań jednorazowego użytku. Według badań przeprowadzonych przez Organizację Rozwoju Eko-Społecznego (ESDO), w Bangladeszu każdego miesiąca produkuje się około 250 ton plastiku jednorazowego użytku jako odpad. Nie ma obecnie międzynarodowego porozumienia skupiającego się wyłącznie na zapobieganiu zanieczyszczeniu tworzywami sztucznymi, jednak kraje połączyły siły na trzeciej sesji Zgromadzenia Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska (UNEA) w grudniu 2017 r. i przedstawiły rezolucję w sprawie odpadów morskich i zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi. Centrum Międzynarodowego Prawa Ochrony Środowiska (CIEL) obecnie pracuje nad ustanowieniem wiążącego traktatu dotyczącego globalnego zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi.

W 2010 r. rząd Bangladeszu podjął inicjatywę mającą na celu ograniczenie stosowania toreb plastikowych poprzez ustanowienie „Ustawy o obowiązkowych opakowaniach jutowych z 2010 r.”. Ustawa ta nakłada obowiązek stosowania opakowań z juty w przypadku sześciu podstawowych artykułów: ryżu, pszenicy, kukurydzy, nawozów i cukru. Ustawa przewiduje również karę pozbawienia wolności do roku lub grzywnę w wysokości do 50 000 Tk lub obie te kary za stosowanie do pakowania jakichkolwiek nieulegających biodegradacji tworzyw sztucznych.

Jednorazowe tworzywa sztuczne są poważnym problemem dla naszego środowiska i zdrowia ludzkiego. Dlatego ważne jest, abyśmy wszyscy, jako konsumenci, podejmowali działania mające na celu ograniczenie ich zużycia. Jednak aby rozwiązać ten problem na szerszą skalę, potrzebne są również działania ze strony rządu i przemysłu. Rządy mogą wprowadzać ustawy i przepisy, które zakazują stosowania jednorazowych tworzyw sztucznych lub wymuszają odpowiednie ich zagospodarowanie, a przemysł może działać na rzecz rozwoju alternatywnych, ekologicznych rozwiązań. Produkowanie jednorazowych tworzyw, równiez potrafi się skończyć bardzo źle. Spalanie ich zanieczyszcza atmosferę groźnymi chemikaliami. W Bangladeszu nawet w fabrykach i zakładach produkcyjnych nie zawsze przeprowadzane są pomiary instalacji pożarowych, co zwiększa ryzyko wypadków. Mamy nadzieję, że w przyszłości będziemy mogli zrezygnować z jednorazowych tworzyw sztucznych na rzecz bardziej zrównoważonych i przyjaznych dla środowiska alternatyw.

Bangladesz opracował "Krajowy Plan Działania na Rzecz Zrównoważonego Zarządzania Tworzywami Sztucznymi" we współpracy z Bankiem Światowym. Projekt ma na celu zmniejszenie zużycia plastiku o 50% do 2025 r., wyeliminowanie plastiku jednorazowego użytku o 90% do 2026 r. i zminimalizowanie produkcji odpadów z tworzyw sztucznych o 30% do 2030 r., począwszy od 2020-21. Kładzie również nacisk na wykorzystanie plastiku w obiegu zamkniętym w oparciu o "strategię 3R": ograniczanie, ponowne użycie i recykling. Wiele krajów opracowało kreatywne rozwiązania ograniczające użycie plastiku. Te udane inicjatywy zostały przyjęte przez niektóre organizacje pozarządowe w naszym kraju. Godna pochwały jest na przykład działalność inicjatywy "Pashe Achi Initiative" z Danii. Ta organizacja non-profit zachęca ludzi do przekazywania jednorazowych tworzyw sztucznych w zamian za książki. Idąc za pomysłem Duńczyków, kilka krajów, takich jak: Wielka Brytania, Włochy, Hiszpania itp., zdecydowało się skutecznie walczyć z odpadami z tworzyw sztucznych, nakładając wysokie podatki na tworzywa sztuczne i zachęcając do korzystania z korzystnych dla środowiska i niedrogich alternatyw. Metody te mogą być bardzo skuteczne w zmniejszaniu ilości odpadów z tworzyw sztucznych.

Naukowcy z University of Stirling w Szkocji odkryli, że bakterie, takie jak E. coli, mogą przetrwać proces oczyszczania ścieków i dostać się aż do morza, gdzie ostatecznie osiadają na plażach, kolonizując mikroplastik. Główna badaczka, Rebecca Metcalf, przeprowadziła eksperyment teoretyczny dotyczący podróży bakterii i odkryła, że plastik stanowi nośnik dla patogenów przenoszonych z ścieków przez wodę rzeczną, ujście rzeki i wodę morską, aż do plaż. Powierzchnie kolonizowane przez bakterie, takie jak wodorosty, nie muszą przechodzić przez tę drogę przenoszenia. Badania wykazały również, że żywe bakterie były w stanie przetrwać na piasku przez siedem dni, zwiększając ryzyko kontaktu z ludźmi. Zespół Metcalfa przetestował teoretyczną analizę i zbadał plastikowe odpady z dziesięciu szkockich plaż pod kątem siedmiu bakterii powodujących choroby u ludzi. Badania wykazały, że bakterie te były obecne w „praktycznie wszystkich próbkach”, a niektóre z nich wykazywały oporność na powszechnie stosowane antybiotyki. Metcalf wyjaśniła: „Mamy już ścieki przedostające się do środowiska zawierające szkodliwe bakterie. Ale tworzywa sztuczne przenoszą bakterie do miejsc, w których są bardziej narażone na kontakt z ludźmi”. Naukowcy z University of Stirling w Szkocji odkryli, że bakterie, takie jak E. coli, mogą przetrwać oczyszczanie ścieków i dotrzeć aż do morza, gdzie osadzają się na mikroplastiku na plażach.

Główna badaczka, Rebecca Metcalf, przeprowadziła teoretyczny eksperyment dotyczący podróży bakterii i odkryła, że plastik stanowi nośnik dla patogenów, które są przenoszone ze ścieków, przez wodę rzeczną, następnie przez ujście rzeki i wreszcie wodę morską, zanim trafią na plaże. Badania wykazały również, że żywe bakterie były w stanie przetrwać na piasku przez siedem dni, zwiększając ryzyko kontaktu z ludźmi. Następnie zespół Metcalfa przetestował tę teoretyczną analizę i zbadał plastikowe odpady z polietylenu i polistyrenu z dziesięciu szkockich plaż pod kątem siedmiu docelowych bakterii powodujących choroby u ludzi. Naukowcy odkryli, że bakterie te były obecne w „praktycznie wszystkich próbkach”, a niektóre wykazywały oporność na powszechnie stosowane antybiotyki. Badacze podkreślili, że potrzebne są dalsze badania, aby zrozumieć zagrożenia stwarzane przez bakterie przyczepiające się do mikrodrobin plastiku na brytyjskich plażach. Zalecają, aby osoby sprzątające plaże często myły ręce. Metcalf stwierdziła, że badania te powinny przyczynić się do zwiększenia świadomości społecznej i popchnąć w kierunku zmian legislacyjnych dotyczących zrzutów tworzyw sztucznych do środowiska. Niedawno opublikowany przez rząd Zintegrowany plan dotyczący wody przewiduje konsultacje w sprawie zakazu stosowania chusteczek nawilżanych zawierających tworzywa sztuczne w ramach planów ograniczenia mikrodrobin plastiku. Rząd rozważa również działania mające na celu zmniejszenie wpływu opon samochodowych i otarć oznakowań drogowych na jakość wody w ramach kolejnej Strategii Inwestycji Drogowych.

Ministrowie środowiska i klimatu G7 zobowiązali się do zakończenia "nowego" obecnie zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi w swoich krajach do 2040 roku. W oświadczeniu wydanym po rozmowach w północnej Japonii, ministrowie napisali: "Jesteśmy zobowiązani do położenia kresu zanieczyszczeniu tworzywami sztucznymi, mając ambicję zmniejszenia dodatkowego zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi do zera do 2040 roku". Niemcy, Francja, Kanada, Wielka Brytania i UE złożyły już wcześniej to samo zobowiązanie, a teraz dołączyli do nich Japonia, Stany Zjednoczone i Włochy.

Według OECD, ilość odpadów z tworzyw sztucznych podwoiła się na całym świecie w ciągu ostatnich 20 lat, a tylko 9% z powodzeniem poddaje się recyklingowi. Według Organizacji Narodów Zjednoczonych, ilość plastiku przedostającego się do oceanów prawie się potroi do 2040 roku. Ministrowie z Grupy Siedmiu mają nadzieję na osiągnięcie celów poprzez promowanie zrównoważonej konsumpcji i produkcji tworzyw sztucznych, zwiększanie obiegu zamkniętego w gospodarce oraz przyjazne dla środowiska gospodarowanie odpadami. Niemiecka minister środowiska Steffi Lemke uznała to nowe zobowiązanie UE za ambitny cel.

Od początku ery tworzyw sztucznych w latach 50. XX wieku ludzkość wyprodukowała ogromną ilość plastiku - łącznie 8,3 miliarda ton, z dodatkowymi 380 milionami ton produkowanymi rocznie. Mimo wysiłków w zakresie recyklingu, tylko 9% tego plastiku jest ponownie wykorzystywane, a pozostała część przenika do środowiska naturalnego. Zanieczyszczenie plastikiem dotknęło już każdy zakątek ziemi - od najgłębszych rowów oceanicznych po szczyty górskie, takie jak Mount Everest. Przenikanie plastiku do środowiska naturalnego ma niepokojący wpływ na zdrowie ludzi i innych organizmów, zwłaszcza gdy mikrodrobiny plastiku są przez nie spożywane.

Badania na gryzoniach wykazały, że spożywanie mikroplastiku może mieć negatywny wpływ na wątrobę, jelita, narządy zewnątrzwydzielnicze i rozrodcze. Dzikie zwierzęta, zwłaszcza ptaki padlinożerne, są szczególnie narażone na spożycie plastiku. Przełomowe badanie opublikowane w czasopiśmie Frontiers in Ecology and Evolution odkryło korelację między ilością plastiku spożywanego przez sępy, a ich lokalizacją na przedmieściach i mapach pozamiejskich. Zdaniem badaczy, ilość spożywanego plastiku zależy od lokalnej gęstości handlu ludzkiego w zurbanizowanych obszarach. Jednym z ciekawszych wniosków badania było stwierdzenie, że większa gęstość komercyjnych dostawców żywności spożywa więcej plastiku. Hannah Partridge, doktorantka na Wydziale Geografii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Północnej Karoliny w Charlotte i pierwsza autorka badania, zaproponowała nawet hipotezę, że niektóre sępy mogą spożywać plastik celowo, a nie tylko przez przypadek. W latach 2021-2022 Partridge i inni badacze przeprowadzili analizę zużycia plastiku z wypluwek sępów w obszarze metropolitalnym Charlotte, gdzie populacja ludzka wynosiła 2,8 miliona. Badania zostały przeprowadzone w ośmiu wspólnych kryjówkach dla sępów czarnych i indyczych, gdzie zazwyczaj przebywa od 20 do 500 ptaków. Aby lepiej zrozumieć zużycie plastiku przez te ptaki, naukowcy zebrali łącznie 1087 granulek niestrawionego materiału, które zostały zwrócone przez sępy. Po przeprowadzonej analizie okazało się, że aż 60% tych granulek zawierało plastik, co stanowiło średnio 2,7% całkowitej masy. W granulkach znaleziono również różne inne materiały, takie jak roślinność, brud, skały, szczątki zwierząt, metal, tkaniny, papier, drewno i szkło. Badacze wykorzystali technikę spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FTIR), aby zidentyfikować rodzaje tworzyw sztucznych obecnych w próbkach. Najczęściej spotykanymi tworzywami sztucznymi były kauczuk silikonowy (7,5% analizowanych próbek), polietylen o dużej gęstości (7,0%), polietylen (6,4%) i biopolietylen krzemianowy (5,3%). Naukowcy dokładnie przebadali związek między zużyciem plastiku przez sępy a rozwojem człowieka, analizując ilość plastiku w granulkach w odniesieniu do czterech miar rozwoju człowieka. Badania obejmowały różne odległości, od 400 metrów do 20 kilometrów w locie sępa, od grzędy. Cztery miary, które zostały przeanalizowane, to: zagęszczenie komercyjnych dostawców żywności (obejmujących wszystko, od małych sklepów i ciężarówek z żywnością po duże supermarkety i restauracje), zagęszczenie producentów zwierząt gospodarskich i dziczyzny, zakres zagospodarowanego pokrycia terenu oraz bliskość najbliższego wysypiska śmieci. Eksploracyjne analizy statystyczne wykazały silną korelację między proporcją masy pelletu złożonej z plastiku a rosnącym pokryciem terenu miejskiego oraz gęstością dostawców żywności w promieniu 20 kilometrów. Autorzy badania doszli do wniosku, że czarne sępy w obszarze metropolitalnym Charlotte mogą głównie spożywać tworzywa sztuczne bezpośrednio ze śmietników należących do dostawców żywności. Hannah Partridge opisała swoje obserwacje, stwierdzając, że czarne sępy często nocują na wieży transmisyjnej obok restauracji typu fast food i rano lecą prosto do śmietnika. Natomiast sępy indycze wykazują to zachowanie rzadziej, ponieważ preferują bardziej obszary wiejskie i naturalne źródła pożywienia. Naukowcy próbowali zrozumieć, czy sępy celowo czy przypadkowo spożywają plastik. Postawili hipotezę, że sępy często mylą plastik z pożywnymi fragmentami kości, które zwykle znajdują się w padlinie. Hannah Partridge wyjaśniła, że sępy są ciekawskie i zawsze szukają nowych źródeł pożywienia, więc mogą połykać plastik, myśląc, że to pożywienie. Czasami jednak mogą też celowo spożywać plastik, aby zebrać masę i pomóc wymiotować niestrawne części padliny, takie jak włosy. Aby rozwiązać problem połykania plastiku przez sępy i inne wrażliwe zwierzęta, dr Sara Gagné, główny autor badania i profesor nadzwyczajny na tym samym wydziale, przedstawiła kilka zaleceń. Dostawcy żywności, takie jak restauracje i sklepy spożywcze, powinni zapewnić, że ich śmieci są odpowiednio zapakowane, że śmieci trafiają do śmietnika, a śmietnik jest zamknięty i zabezpieczony. Można również pracować nad wprowadzeniem zakazu używania tworzyw sztucznych jednorazowego użytku, aby chronić sępy i inne gatunki przed krzywdą. Badanie podkreśla pilną potrzebę zajęcia się zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi i jego daleko idącym wpływem na dziką przyrodę i populacje ludzkie. W miastach szczególnie istotne jest ograniczanie ilości odpadów z tworzyw sztucznych i opracowywanie bardziej zrównoważonych strategii gospodarowania odpadami. W końcu, wyniki badania podkreślają znaczenie dalszych badań w celu określenia wpływu na caly ekosystem.