Jednorazowy plastik bywa szkodliwy

Logo recyklingu widzimy prawie na wszystkich produktach wokół. Tworzywa sztuczne, pojemniki na żywność i napoje, opakowania. Wychodzimy z założenia, że produkty te są wykonane z materiałów pochodzących z recyklingu, a zatem są przyjazne dla środowiska. Ale co właściwie oznacza recykling?

Dlaczego recykling plastiku jest tak ważny?

• Plastik rozkłada się na wysypiskach przez setki lat, w międzyczasie wypłukując szkodliwe chemikalia do gleby. 

• Recykling tylko jednej tony plastiku pozwala zaoszczędzić równowartość 1200 galonów benzyny. 

• Recykling plastiku pomaga zmniejszyć emisje gazów cieplarnianych poprzez zmniejszenie zapotrzebowania na produkcję nowego plastiku (który jest ich głównym źródłem emisji).

Zatem gdy będziesz miał zamiar wyrzucić butelkę po wodzie lub pojemnik na wynos, pomyśl dwa razy i zamiast tego poddaj go recyklingowi!

 

Jakie są rodzaje tworzyw sztucznych?

Istnieje wiele różnych rodzajów tworzyw sztucznych, ale można je ogólnie podzielić na dwie kategorie: termoutwardzalne i termoplastyczne. Tworzywa termoutwardzalne są wykonane z polimerów, które sieciują się, tworząc strukturę sieciową, co oznacza, że nie można ich stopić i ponownie formować. Z drugiej strony polimery termoplastyczne nie są usieciowane i mogą być topione i ponownie formowane. Większość stosowanych obecnie tworzyw sztucznych to tworzywa termoplastyczne. Najpopularniejszymi rodzajami tworzyw termoplastycznych są polietylen (PE), polipropylen (PP), polistyren (PS) i polichlorek winylu (PVC). PE jest stosowany w produktach takich jak plastikowe torby, opakowania do żywności i rurociągi. PP jest stosowany w produktach takich jak zderzaki samochodowe, pojemniki na żywność wielokrotnego użytku i włókna dywanowe. PS stosuje się w produktach takich jak izolacja styropianowa i opakowania orzeszków ziemnych. PVC jest stosowany w produktach takich jak rury i siding.

 

Co się stanie, jeśli nie poddadzą recyklingu tworzyw sztucznych?

Jeśli ludzie nie poddają recyklingowi swoich tworzyw sztucznych, trafiają na wysypiska śmieci, gdzie ich rozkład zajmie setki lat. Jest to szkodliwe dla środowiska, ponieważ wytwarza metan, który jest gazem cieplarnianym.

 

 

 

Jakie są alternatywy dla recyklingu plastiku?

Wiele osób jest zainteresowanych recyklingiem plastiku, ale mogą nie wiedzieć, jak to robić. Jedną z popularnych metod jest po prostu wyrzucenie go do kosza. To najprostszy sposób na pozbycie się plastiku, ale oznacza to również, że plastik trafi na wysypisko śmieci, gdzie będzie uwalniał do środowiska szkodliwe chemikalia. Zatem trudno tutaj mówić o recyklingu w dosłownym znaczeniu. To raczej przysłowiowe "zamiatanie problemu pod dywan." Inną opcją jest recykling plastiku za pomocą tradycyjnych zakładów recyklingu lub za pomocą specjalnych maszyn, które zamieniają plastik w pelety, które można wykorzystać do produkcji nowych przedmiotów. Zaletą tej metody jest to, że zmniejsza ilość plastiku na wysypiskach i może być wykorzystana do tworzenia nowych produktów, ale proces ten może być energochłonny i kosztowny.

 

Wniosek

Najważniejsze jest to, że recykling plastiku nie jest dziś tak skuteczny, jak byśmy tego chcieli. Nie oznacza to jednak, że powinniśmy całkowicie zrezygnować z recyklingu. Musimy nadal pracować nad ulepszaniem tego procesu, aby zmniejszyć ilość odpadów z tworzyw sztucznych, które trafiają na nasze wysypiska i oceany. Najważniejsze jest dziś jednak uświadamianie społeczeństwa (jako nabywców finalnych produktów), by właściwie postępowali z opakowaniami produktów, które nabyli.

Badania mikrodrobin plastiku na obszarach miejskich w Bergen potwierdzają ich bardzo wysokie stężenia w porównaniu z badaniami w fiordach. Po czterech latach badań nad mikroplastikami na obszarach podmiejskich projekt „Urban Microplastics” został zakończony. Badania zostały przeprowadzone przez ośrodek badawczy NORCE we współpracy z Agencją Środowiska Miejskiego w gminie Bergen i są finansowane przez Regionalny Fundusz Badawczy Vestland.

Zaśmiecanie morza to rosnący i poważny problem środowiskowy, któremu poświęcono wiele uwagi w ciągu ostatniej dekady. Mikrodrobiny plastiku można znaleźć na całym świecie, jednak biorąc pod uwagę, że mikroplastiki w miastach były dotychczas słabo zbadane, badania z Bergen będą przydatne dla kilku miast i gmin zarówno w kraju, jak i za granicą. „Szczególnie gęsto zaludnione obszary są źródłem rozprzestrzeniania się plastiku, co prawdopodobnie przyczynia się również do dużej emisji mikrodrobin plastiku do środowiska. Niemniej jednak większość ludzi słyszała głównie o mikroplastikach w morzu” - mówi kierownik projektu Marte Haave z NORCE.

Ostatnie badania potwierdzają bardzo wysokie stężenia mikrodrobin plastiku na obszarach podmiejskich, w porównaniu z miejskim fiordem, gdzie najwyższe stężenie zmierzone tą samą metodą było tysiąckrotnie niższe od średniej na ulicach miasta. Część mikrodrobin plastiku pochodzi z zaśmiecania, część z tworzyw sztucznych, które są zwykle używane w opakowaniach żywności i butelkach do napojów, a ogromna część pochodzi ze zużycia opon samochodowych. Wysokie stężenie mikrodrobin plastiku znaleziono w zbiornikach z piaskiem, które odbierają wodę deszczową i wszystko inne, co jest wymywane z ulic do kanalizacji deszczowej. „Wielkość ruchu była wyraźnie powiązana z ilością mikrodrobin plastiku, a najwięcej znaleźliśmy w węzłach o dużym natężeniu ruchu. Wskazuje to na potrzebę częstszego sprzątania tam, gdzie jest największy ruch, czy to w centrum miasta, czy na przedmieściach. Na przedmieściach piaskowniki zawierały w przybliżeniu taką samą ilość mikroplastiku jak w centrum miasta, pomimo mniejszego natężenia ruchu. Jest to prawdopodobnie związane z faktem, że ulice są czyszczone tylko raz w roku i dlatego plastik ma dużo czasu na spływanie i gromadzenie się w piaskownikach.” - wyjaśnia Haave.

Wyniki pokazały również, że istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych badań – również w innych miejscach. To kolejny dowód na to, że plastik jest wszędzie i prawdopodobnie w rzeczywistości jest więcej mikroplastiku niż to, co wychwytujemy, ponieważ mamy ograniczenia w zakresie tego, jak małe cząsteczki możemy analizować za pomocą obecnie dostępnych metod. O ile ciężko jest zrezygnować z gumowych opon, czy obuwia, to stosowanie jednorazowych opakowań spożywczych powinno zostać zakazane jak najszybciej.

Wiele organizacji ekologicznych wzywa General Services Administration do wstrzymania nabywania jednorazowych tworzyw sztucznych w całym rządzie federalnym. Według tych grup opakowania z tworzyw sztucznych szkodzą środowisku. Rząd USA jest największym konsumentem towarów i usług na świecie (co roku wydaje ponad 650 miliardów dolarów na produkty i usługi), powinien utrzymać standard w kwestii gospodarowania plastikiem.

Jednak wbrew idealizmowi działaczy, zakaz używania przez rząd federalny jednorazowych produktów z tworzyw sztucznych nie byłby korzystny dla środowiska. Ale jak? - Spytacie. Ano tak, że w rzeczywistości oceny cyklu życia artykułów takich jak jednorazowe plastikowe siatki wykazały, że istnieje rozbieżność między rzeczywistymi wskaźnikami ponownego użycia alternatywnych siatek, a wskaźnikiem ponownego użycia w celu osiągnięcia rentowności ze względów środowiskowych. Worki papierowe muszą być użyte czterokrotnie, worki LDPE pięć razy, worki włókninowe PP 14 razy, a worki bawełniane 173 razy. Ich rzeczywiste wskaźniki ponownego użycia są o połowę niższe, co czyni je mniej ekologicznymi niż jednorazowe plastikowe torby, które mogą być również wykorzystywane przez konsumentów jako wkłady do śmieci. Badanie z 2020r profesor Shelie Miller z Uniwersytetu Michigan wykazało, że alternatywy dla jednorazowych przedmiotów z tworzyw sztucznych zależą od wysokiego wskaźnika ponownego użycia. Te wielkości często nie są osiągane. Ale to wszystko, to tylko manipulacja! Bowiem KAŻDY worek jednorazowego użytku ląduje w spalarni, morzu albo na wysypisku po JEDNYM użyciu! 

"Wiele niechęci do plastiku wywodzi się z idei, że wszystkie plastiki jednorazowego użytku są używane tylko raz, a następnie spalane w dole lub wrzucane do oceanu. Ta przestarzała percepcja napędza wiele obrazów, z których korzystamy w kampaniach." - oto retoryka producentów jednorazówek. Czyli niczym nie poparte brednie o śladzie węglowym w transporcie (gdzie są jakieś wyliczenia? Badania?). - w tak zakłamanym świecie przyszło nam żyć.

W naszych oceanach znajduje się około 5,25 biliona makro i mikro kawałków plastiku. Szacuje się, że na każdym kilometrze kwadratowym oceanu znajduje się 46 000 kawałków plastiku. Każdego dnia konsumenci na całym świecie kupują około miliona plastikowych butelek, milion jednorazowych kubków i dwa miliony plastikowych torebek (siatek). Społeczeństwo tak naprawdę nie zdaje sobie sprawy ze skali problemu. Być może nie wiemy również, że tworzywa sztuczne zawierają szkodliwe bakterie, które wpływają obecnie na życie w oceanach.

Jakie bakterie przenosi plastik

Duże kawałki plastiku rozpadają się na nanocząsteczki, które często trafiają do gleby i wody. Mało kto wie, że mogą również unosić się w powietrzu. Nie jest do końca przebadane, w jaki sposób nanoplastiki wpływają na zdrowie człowieka, ale badania na zwierzętach sugerują, że są one potencjalnie szkodliwe. W ramach kroku w kierunku lepszego zrozumienia rozpowszechnienia nanoplastików w powietrzu, opracowany został czujnik, który wykrywa te cząstki i określa ich rodzaje, ilości oraz rozmiary za pomocą kolorowych warstw węglowych.

„Nanoplastiki są poważnym problemem, jeśli znajdują się w powietrzu, którym oddychamy, dostają się do płuc i potencjalnie powodują problemy zdrowotne” – mówi dr Raz Jelinek, główny badacz projektu. „Prosty, niedrogi detektor, taki jak nasz, może mieć ogromne implikacje i pewnego dnia ostrzeże ludzi o obecności nanoplastików w powietrzu, umożliwiając im podjęcie działań”. Każdego roku produkuje się i wyrzuca miliony ton plastiku. Niektóre tworzywa sztuczne powoli ulegają erozji podczas użytkowania lub po ich usunięciu, zanieczyszczając otaczające środowisko mikro- i nanocząsteczkami. Nanoplastiki są tak małe – generalnie mniej niż 1 µm szerokości – i lekkie, że mogą nawet unosić się w powietrzu, gdzie są wdychane przez ludzi. Badania na zwierzętach sugerują, że spożywanie i wdychanie tych nanocząstek może mieć szkodliwe skutki. Dlatego pomocne może być poznanie poziomów zanieczyszczenia powietrza nanoplastikami w środowisku. Coś jak określanie poziomów, czy progów zanieczyszczeń smogowych. 

Jak działa czujnik wykrywający nanoplastiki w powietrzu