Jednorazowy plastik bywa szkodliwy

Na początek kilka statystyk dotyczących foliowych worków i siatek:

- na terenie Europy co minutę wyrzuca się prawie 200 tysięcy foliówek. Co oznacza że zużywamy 280 milionów foliówek na dobę.

- 80% odpadów pływających w morzach i oceanach to plastik

- plastikowa torba rozkłada się od 100 do nawet 500 lat.

- Kto nie widział foliowych toreb walających się po chodniku, czy ulicy?

Czy tak bardzo przyzwyczailiśmy się do korzystania z nich, że nie potrafimy bez nich żyć?

A przecież jeszcze kilkadziesiąt lat temu, na zakupy chodziło się z siatką wykonaną z materiału, która potrafiła służyć przez wiele lat! A może cofnijmy się jeszcze dalej i zacznijmy stosować wiklinowe koszyki? Dlaczego nie? Modne retro i bardzo praktyczne. Albo do naszego roweru dopnijmy koszyk, z którym wchodzimy do sklepu, a następnie zapinamy na kierownicę na rower i wracamy spokojnie do domu.

Jeśli masz wątpliwości, co do sensowności takiego postępowania, to patrz na początek wpisu!

Zakaz produkcji plastiku

Co oznacza zakaz jednorazowych plastików, który został przegłosowany przez komisję UE? Przyjęta dyrektywa obejmuje część większej europejskiej strategii w dziedzinie produkcji tworzyw sztucznych. Docelowo ma być krokiem naprzód do prowadzenia gospodarki komponentowej w tak zwanym „obiegu zamkniętym”. Chodzi w tym przede wszystkim o to, by jak najwięcej nowych produktów, czy też ich fragmentów (jak np. opakowania) trafiały po zakończonym swym „cyklu życia” z powrotem do hali produkcyjnej jako materiał komponentowy. W przyszłości każdy produkt wykonany z tworzywa, ma po wykorzystaniu zostać poddany recyklingowi, aby stworzyć z niego nowy produkt – i tak w kółko.

Jakie produkty i tworzywa obejmie zakaz?

Zakaz wprowadzania do sprzedaży jednorazowych produktów wykonanych z plastiku obejmie produkty, posiadające swoje substytuty w postaci produktów wielorazowego użytku.  

Najbardziej znane to:

- jednorazowe sztućce

- jednorazowe talerze

- patyczki do uszu

- słomki do napojów

- kubki

Poza tym Dyrektywa wprowadza dodatkowe działania, które mają ograniczyć konsumpcję plastikowych i styropianowych pojemników na żywność, a także kubków do kawy. Wiele mówi się o nakazaniu lokalom gastronomicznym wzięcie udziału w akcji #zwłasnymkubkiem, bądź sprzedaż kubków wielorazowego użytku, wyprodukowanych z materiałów poddawalnych recyklingowi, które można byłoby kaucjować.

Kolejnym z działań jakie ma zapewnić dyrektywa to zbieranie plastiku. Chodzi zwłaszcza o zbieranie plastikowych butelek.  Docelowo do 2029 roku skuteczność zbierania butelek ma wynosić 90% i osobiście uważam to za mało realne. 

Dodatkowo producenci będą musieli także przeprojektować swoje plastikowe butelki, w taki sposób, by były one trwale połączone z nakrętką. Jest to o tyle logiczne, że z pustej butelki i nakrętki robią się dwa śmieci. Łatwiej będzie zadbać o recykling, jeśli będą razem.

Rozszerzona odpowiedzialność producentów (ROP)

Na czym polega: otóż koszty środowiskowe (a więc sprzątanie, zbiórka i recykling), będą w znacznym stopniu obciążać producentów. Taka zasada obowiązuje w Polsce, ale nikt tego nie kontroluje, stąd tylko większa bezkarność naszych przedsiębiorców. Dla porównania w niektórych krajach Europy Zachodniej koszty prowadzenia gospodarki odpadami są w 30-50% pokrywane przez wytwórców.

Pomóc w tym mogłoby także wprowadzenie systemu kaucyjnego. Zwłaszcza jeśli chodzi o opakowania spożywcze i kubki do kawy.  

Zanim pojęcie "Zero waste" stało się modne i dynamicznie nie rozwinęło się wśród społeczeństwa, wielu ludzi zdawało sobie sprawę z problemu, który "zero waste" definiuje. Mianowicie wygodne (albo raczej: pozornie wygodne) życie definiuje nas jako konsumpcjonistów XXI wieku. Ale zdajemy sobie sprawę, że żyjąc w taki sposób – rujnujemy naszą planetę. Zmniejszenie konsumpcjonizmu, ograniczanie pewnych złych nawyków i wprowadzanie nowych – lepszych, wcale nie oznacza zostania ascetą. To podejście człowieka świadomego, który zdaje sobie sprawę, że nasza planeta nie może być rujnowana przez przemysł i finalnie przez nas samych. 

Z samej definicji, a raczej słownika; słowo: "waste" oznacza: zużywanie się, stratę, marnowanie, odpady itp. Jest więc w wolnym tłumaczeniu wyrazem oznaczającym, coś zbędnego, co przynosi niekorzyść. I w założeniach "Zero waste" ma się przeciwstawiać temu, co jest zbędne i stratne w odniesieniu do zasobów naszej planety. Z kolei sam ruch "Zero waste" jest dogmatycznie celem, który w skuteczny sposób ma prowadzić do zmiany nawyków konsumenckich, wprowadzeniu dobrych praktyk i niejako zmianie stylu życia. Chodzi w nim także o to, by w cyklu przemysłowego produktu kładziono nacisk, na jego jak najmniejszą szkodliwość dla przyrody. Począwszy od surowca, poprzez jego recykling i ponowne wykorzystanie. Zatem możemy rozwinąć tą myśl mówiąc że "Zero Waste" oznacza zarządzanie produktami oraz procesami na poziomie przemysłowym tak, aby z biegiem czasu eliminować szkodliwość wszelkich odpadów i materiałów. Również zmniejszać ich ilość, poddawać recyklingowi, przetwarzać i odzyskiwać maksymalnie jak najwięcej zasobów. Aby odpady nie były spalane, wyrzucane do morza, czy zasypywane. Szkodliwe substancje pochodzące z utylizacji produktów przemysłowych, z których korzystamy na co dzień lądują w wodzie, ziemi i atmosferze, trując nas wtórnie i stanowiąc zagrożenie dla wszystkich ekosystemów na naszej planecie. 

Łatwo mówić o zmianie systemów produkcyjnych w globalnej skali przemysłu...

Ale "Zero waste" to także nasze zadanie jako konsumentów, jako gospodarstw domowych. Dla nas wpisywanie się w tą ideologię, to planowanie zakupowe wszelkich produktów. Nie kupowanie rzeczy zbędnych, jednorazówek, nadmiaru produktów spożywczych w opakowaniach jednorazowego użytku. To korzystanie z "second handów", wymianie towarów na poziomie konsumenckim, czy wspieranie rynków lokalnych, gdzie sprzedawcami są lokalni, niewielcy przedsiębiorcy. To korzystanie do końca z każdego produktu, a nie wyrzucanie go w połowie zużytego.

Jako konsumenci możemy wprowadzić w swoje życie wiele dobrych praktyk i nawyków. Wystarczy tylko chcieć i zawsze się zastanawiać czy kolejny zakupiony towar jest nam naprawdę potrzebny.

Wciąż za mało mamy na świecie innowatorów chcących chronić przyrodę. A jeszcze mniej osób/instytuacji, które chcą na to wyłożyć pieniądze. Tutaj krótki filmik podnoszący nieco na duchu. Pokazuje większe i mniejsze maszyny, które wyłapują śmieci z mórz, oceanów i rzek. Miłego oglądania!

https://youtu.be/FdZXRZ3-zZs 

Dieta wegetariańska i wegańska to dwa największe trendy w odżywianiu się Polaków. Specjaliści od odżywiania zdecydowanie odradzają obydwie te opcje. Wskazują absurd "modowy" może doprowadzić do ruiny na zdrowiu.  Dieta bezglutenowa nie ma najmniejszego sensu, jeśli u danej osoby nie stwierdzono choroby zwanej celiakią. Powstało wiele mitów na temat szkodliwości glutenu u ludzi całkowicie zdrowych.

Rezygnowanie z produktów odzwierzęcych w diecie, pomimo braku wskazań zdrowotnych stało się bezsensownym żywieniowym trendem. Strony internetowe, youtuberzy promujący weganizm opowiadają historie niestworzone o cudownych właściwościach ich diet. Niestety to wszystko jest kłamstwem, na które nabiera się wiele osób. Niektóre pro-wegańskie historie sięgają i przekraczają granice absurdu. Ich autorzy twierdzą, że dzięki nim można wyleczyć raka, trądzik, niemal każdą chorobę. Największą mitomanią jest jednak „oczyszczanie organizmu z toksyn”. Problem takich pseudoekspertów od odżywiania staje się problemem społecznym. Coraz więcej ludzi z powodu weganizmu ma problemy hormonalne i cały szereg innych problemów zdrowotnych, które są tego następstwem.  

Prawda jest taka, że dieta wegańska jest szkodliwa dla zdrowia. Często prowadzi już w krótkim czasie do pogorszenia stanu zdrowia poprzez niedobory pokarmowe. 

Co tak naprawdę szkodzi w naszym jedzeniu

Po pierwsze i najgorsze – wszechobecny plastik. Dostaje się on do naszych organizmów nie tylko poprzez spożywanie skażonych nim ryb i innych zwierząt żyjących w morzu. Wchłaniamy go z woreczków z ryżem, herbatek ekspresowych i wielu innych opakowań spożywczych. Naukowcy już jakiś czas temu potwierdzili jego szkodliwość i odkładanie się w jelitach. Wciąż trwają badania nad szkodliwością spożytego plastiku na wątrobę i inne organy. Dowiedziono również, że z jelit plastik jest w stanie się przedostać do układu krwionośnego.