EDC-Free Europe domaga się ochronnych europejskich ram dotyczących chemikaliów zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego

Opublikowano dokument programowy EDC-Free Europe, zatytułowany "Kluczowe zalecenia dla zreformowanych europejskich ram regulacyjnych dotyczących substancji chemicznych zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego", ma na celu przyczynienie się do skutecznej reformy ram prawnych UE w celu ochrony ludzi i środowiska przed substancjami chemicznymi zaburzającymi funkcjonowanie układu hormonalnego (EDC). Już od dłuższego czasu potrzebne są środki UE mające na celu wzmocnienie ochrony przed chemikaliami zaburzającymi funkcjonowanie układu hormonalnego, ponieważ ludzie są narażeni na te chemikalia w każdej dziedzinie swojego codziennego życia. Substancje chemiczne zaburzające gospodarkę hormonalną, znane również jako substancje zaburzające gospodarkę hormonalną, to syntetyczne substancje chemiczne, które zakłócają funkcjonowanie naszego naturalnego układu hormonalnego. Mogą one prowadzić do wielu różnych niekorzystnych skutków zdrowotnych, takich jak zaburzenia rozwoju, problemy z tarczycą, astma, cukrzyca i otyłość, a także raka piersi i prostaty. Niestety, unikanie EDC nie jest już wyborem, który człowiek może dokonać, ponieważ te substancje znajdują się wszędzie w naszym codziennym życiu, od bisfenoli stosowanych w niektórych plastikowych butelkach, po ftalany w zabawkach i środki zmniejszające palność stosowane w sofach.

Zgodnie z naszymi zaleceniami, istnieją trzy kluczowe obszary, które wymagają stałej poprawy, aby UE mogła naprawdę wywiązać się ze swoich zobowiązań w zakresie ambicji zerowego zanieczyszczenia oraz wysokiego poziomu ochrony zdrowia i środowiska:

- Identyfikacja substancji chemicznych zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego

- Zarządzanie i kontrola substancji chemicznych zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego

- Wdrożenie środków przejściowych, które mają zostać podjęte w celu zapewnienia ochrony grup szczególnie wrażliwych, bez dalszej zwłoki

Wraz z 70 innymi członkami kampanii EDC-Free Europe, domaga się, aby Komisja Europejska postawiła na pierwszym miejscu ochronę ludzi i środowiska podczas reformowania ram regulacyjnych UE dotyczących chemikaliów zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego.

Firma z Kuala Lumpur - Terra i Eve Sdn Bhd - założona w 2020 roku przez dwie entuzjastki fitnessu i mody - Azaleę Marzuki i Suana Yean Ong, stworzyła markę odzieży aktywnej Terrae, która jest modna, najwyższej klasy i ma pozytywny wpływ na środowisko. Firma zbiera odpady wytworzone przez człowieka z wysypisk śmieci i oceanów, odzyskuje z nich plastikowe surowce i wykorzystuje je do produkcji swoich produktów, co pozwala uniknąć emisji 57 100 ton CO2 do atmosfery. Produkty firmy Terrae obejmują spodnie, bluzy, staniki sportowe, spódnice i torby, które zostały już wysłane do Stanów Zjednoczonych, Singapuru, Niemiec i Australii. Firma opracowuje program wymiany odzieży, w ramach którego używane ubrania sportowe mogą zostać zwrócone firmie i zamienione na zupełnie nowe. W ciągu następnych pięciu lat firma dąży do ustanowienia ekosystemu mody o obiegu zamkniętym, kładąc nacisk na trwałość i cykl życia każdego produktu, a także na jego tworzenie. Firma unika używania barwników i innych szkodliwych chemikaliów w swoich procesach produkcyjnych oraz inwestuje w produkty, które będą trwać dłużej i nie będą przyczyniać się do kultury używania i wyrzucania. Terra i Eve Sdn Bhd jest zaangażowana w minimalizację odpadów, stosowanie zrównoważonych i ekologicznych produktów oraz współpracę z etycznymi dostawcami i producentami. To świetna wiadomość i oby tak dalej – światełko w tunelu wizji marketingowych firm odzieżowych.

W badaniach opublikowanych w czasopiśmie Science of the Total Environment, które miały miejsce 22 marca 2023 roku, Qiancheng Zhao z Trzeciego Szpitala Uniwersyteckiego w Pekinie wraz ze swoimi współautorami przeprowadzili badania w celu określenia obecności mikrocząsteczek plastiku w ludzkich jądrach i nasieniu. W tym celu zebrali próbki od 30 pacjentów Trzeciego Szpitala Uniwersyteckiego w Pekinie, w tym sześć próbek jąder oraz 30 próbek nasienia. Próbki zostały przebadane pod kątem ilości i właściwości mikroplastiku za pomocą pirolitycznej chromatografii gazowej/spektrometrii mas (Py-GC/MS) oraz laserowej bezpośredniej spektroskopii w podczerwieni (LD-IR).

Wyniki badań wykazały, że średnia obfitość mikrocząsteczek plastiku wynosiła 0,23 mikrocząsteczek/ml nasienia i 11,6 cząstek/g jądra. Za pomocą LD-IR wykryto cząsteczki plastiku w 11 próbkach nasienia (z liczbą do 2,06 cząsteczek/ml nasienia) oraz w czterech próbkach jądra. Cząsteczki plastiku miały różne kształty i rozmiary od 21,76 µm do 286,71 µm. W odniesieniu do rodzajów polimerów, naukowcy stwierdzili, że większość mikrocząsteczek plastiku w jądrach pacjentów była wykonana z polistyrenu (PS, 68%), podczas gdy w nasieniu dominującymi typami były polietylen (PE) oraz polichlorek winylu (PVC). W artykule opublikowanym 22 marca 2023 r. w czasopiśmie Science of the Total Environment, Qiancheng Zhao z Trzeciego Szpitala Uniwersyteckiego w Pekinie wraz ze współautorami przeanalizowali obecność mikrodrobin plastiku w ludzkich jądrach i nasieniu. Naukowcy odnotowali średnią obfitość 0,23 mikrocząsteczek/ml nasienia i 11,6 cząstek/g jądra. Za pomocą LD-IR cząsteczki plastiku wykryto w 11 próbkach nasienia (do 2,06 cząsteczek/ml nasienia) i czterech próbkach jądra. Cząsteczki miały różne kształty i rozmiary od 21,76 µm do 286,71 µm. Większość mikrodrobin plastiku w jądrach była wykonana z polistyrenu (PS, 68%), podczas gdy polietylen (PE) i polichlorek winylu (PVC) były dominującymi typami w nasieniu.

Liczba plemników znacznie spadła w ciągu ostatnich dziesięcioleci, a autorzy postawili hipotezę, że pogorszenie jakości nasienia może być związane z ekspozycją na mikroplastik. Poprzednie badania wykazały reprodukcyjną toksyczność mikrodrobin plastiku u samców myszy oraz ich obecność w żeńskim układzie rozrodczym, takim jak ludzkie łożysko, co może wpływać na potomstwo. Zanieczyszczenia chemiczne ogólnie, a w szczególności chemikalia zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego, były również związane z tendencją spadku jakości nasienia. Jednak ze względu na małą liczebność próby Zhao i współautorzy nie byli w stanie ocenić potencjalnych mechanizmów toksyczności narażenia na mikroplastik w męskim układzie rozrodczym.